Alles gaat dood. Dat is een van de onvermijdelijke waarheden van het universum: alles wat het leven krijgt, moet ook overgeven aan de dood. Het geldt voor ons kwetsbare, voorbijgaande mensen, en het geldt ook voor de allerbeste videogames ooit gemaakt. Alles sterft, hoe belangrijk het ook was.
En 11 jaar is een lange tijd in deze branche. Het is een geeuwende Golf, een tijdperk. Het voelt als zoveel langer geleden dat Dark Souls werd uitgebracht – toen het meteorische succes van het eerste mainstream -succes van Fromsoft voor altijd een schaduw begon te werpen over de rest van de gaming -industrie. Op een rustige septembermiddag in 2011 veranderde van Soft de loop van de gamegeschiedenis voor altijd en gebouwd op de eigen basis, eigen genre: The Souls-Like.
Bekijk dit, herinner jezelf eraan hoe ver we zijn gekomen en maak je dan klaar om de wortels uit te geven. 
Is het tijd om terug te keren? Is het tijd om weer te sterven?
Jaren na het debuut van de game is er geen tekort aan echte tomes gepubliceerd op de titel – gedetailleerde beschrijvingen van hoe het ontstond, portfolio’s van kunst uit de ontwikkeling, verzendt vanuit de frontlinies van het maken, allemaal gerespecteerd op dezelfde manier waarop interviews met interviews met Scorsese wordt aanbeden door cinefielen en studenten van het zilveren scherm. Maar games zijn mysterieuze dingen. In tegenstelling tot films kunnen ze zelden volledig genieten van hun release – zo veel van de werkelijke ervaring wordt gebreid om het spel ‘live’ te spelen; genieten van andere mensen en je ervaring laten verzinken door de acties van vrienden (of vijanden) die tegelijkertijd met jij de wereld in laden.
Voor Dark Souls is dit bijzonder relevant. De beroemde sadistische sfeer en de slopende aard van de wereld wordt verergerd door ‘optionele’ multiplayer, een modus waarmee andere spelers je spel kunnen ‘binnendringen’ en je in een hinderlaag lokken om je zwaarbevochten zielen te palen. Of voor jou om een andere wereld binnen te sluipen en een schip te zijn voor de wensen van Fromsoft, en de straf tegen andere, zwakkere spelers uit te scheiden. Maar, 11 jaar nadat er een wedstrijd is uitgekomen, hoe realistisch is het om te verwachten dat een gezonde spelerspool nog steeds de straten van Lordran achtervolgt? Hoe waarschijnlijk is het dat je de adrenaline -sensatie zult ervaren die gepaard gaat met binnenvallen als je op het punt staat van een belangrijk baasgevecht?
Helaas mist de Lordran de trekking die het ooit had. Mensen maken hun frequente bedevaarten niet meer naar het land van de oude heren meer. De toerismeborden voor Yharnam, de landen tussen en Ashina hebben hun spel opgevoerd sinds we voor het eerst aan Lordran werden voorgesteld. Maar er is nog steeds een lokaal festival – een jaarlijks evenement waarin de lobby’s zwellen en de schemerige straten weer met voetstappen.
Dark Souls Remastered hielp meer mensen het spel te ontdekken, maar er is nog werk te doen.
Voer r/darksouls ” terug naar Lordran ‘, een jaarlijkse gebeurtenis waar fans terugkeren naar het spel zodat verweerde veteranen en ondode gevangenen met een frisse gezicht hetzelfde gevoel van onbehagen en niet-aflatende angst kunnen ervaren die jij Ik heb meegemaakt tijdens het lanceringsvenster van de game. Het begon in het weekend en loopt tot 20 januari. Het doel van het evenement is om een volledig organische Dark Souls -ervaring na te komen; Er is geen wachtwoord of specifieke lobby die u aangemoedigd bent om bijvoorbeeld met de community te spelen.
“We adviseren eigenlijk om een matchmaking -wachtwoord te gebruiken, behalve om een vriend op te roepen”, zegt Sammieages van de Darksouls Subreddit. “Proberen om een evenementwachtwoord in te stellen, is in het verleden niet uitgewerkt, het is uiteindelijk alleen de spelersverdeling opgedaan, omdat het moeilijk is om iedereen op dezelfde pagina te krijgen. Als u een vriend oproept, probeer dan alleen een wachtwoord om ze op te roepen en neemt het uit zodra ze zijn aangesloten. Zorg er ook voor dat uw matchmaking -regio onbeperkt is! ”
Na mijn eerste voltooiing van Bloodborne vorige week, nam ik mijn voorlopige eerste stappen in het weekend in Dark Souls – en de ervaring is griezelig. De Xbox -servers wemelen echt; Of je nu oproept voor coöperatie of absoluut wordt gedood door iemand die duidelijk dichter bij goddelijkheid wordt dan jij, ik kan me alleen maar voorstellen dat dit is hoe het spel spelen tijdens de bedwelmende dagen van 2011 voelde.
Ik kan dit helemaal ridder lang doen.
Er zijn nu ook meer bronnen voor spelers voor het spel. Als je een hand wilt die het opzettelijk ondoorzichtige en obscure verhaal van de game ontbindt, zijn er rames van interpretaties en tl; drs online. Er zijn talloze Dark Souls -gidsen om je te helpen enkele van de meer sadistische vijanden van de titel af te weren en de meer serieuze uitdagingen te overwinnen. Er is een fan-run multiplayer-competitie waar je punten verdient door hulpverzoeken voor andere spelers in te vullen. Er is een modewedstrijd. Er is een door de gemeenschap gesteunde handelscollectief waar handel, mul en weggeefacties gemeengoed zijn-een oase van Pleassntry in een zee van angst.
Dus, als je een grote lege ruimte in je hart hebt en een jeuk in je duimen hebt na het plaatsen van malenia, godin van rot om voor de derde keer in 12 maanden te rusten, is het misschien tijd om terug te gaan naar het begin – haal je stappen op dan en herontdek Lordran, een scrappier, vuiler en meer primitieve versie van Elden Ring. En een essentieel onderdeel van de legendarische geschiedenis van het genre. Er is nooit een betere tijd geweest om terug te gaan.