Technisch gezien is dit niet Mortal Shell ’s Game Pass -debuut. Het is eigenlijk de tweede keer dat het lid wordt van de dienst, die afgelopen november is vertrokken. Het is een beetje ongebruikelijk voor een spel om te vertrekken en een paar weken later terug te keren, maar we klagen niet.
Mortal Shell sloot zich ook aan bij de PlayStation Plus Premium en extra line-ups vlak voor het einde van het jaar, wat betekent dat je op dit moment de Indie Souls-achtig kunt spelen op vrijwel elk belangrijk platform. Het nog beter nieuws is dat je de verbeterde editie van de game krijgt, die nieuwe consoles schijnt dankzij visuals van hogere kwaliteit en een soepelere 60FPS-framerate.
Misschien zou je Mortal Shell kunnen spelen op het meest ondergewaardeerde stukje hardware van deze gen …
Mortal Shell is niet alleen een goede spelpas voor souls-achtige fans die het nooit hebben gespeeld, het dient ook als een toegangspunt in het genre. Ik ken meer dan één persoon die verslaafd is geraakt na het spelen, wat vrij zeldzaam is gezien de kwaliteit van zielen die niet door Software zijn gemaakt.
Er zijn een aantal redenen waarom Mortal Shell erin is geslaagd dit te bereiken. Ten eerste neemt het na de zwaardere, meer methodische gevechten van de eerste Dark Souls. Iemand die nieuw is in het genre kan zich geïntimideerd voelen door het hectische tempo van Bloodborne (tenzij cum dungeons betrokken zijn), of de enorme schaal en moeilijkheid van Elden Ring.
Meestal zou je die persoon vertellen om te beginnen met Dark Souls, maar zelfs de remaster is niet zo knap, en je zou veel ontwerp-eigenaardigheden moeten verdragen die in latere games zijn gladgemaakt.
Mortal Shell is een nieuwe versie van Dark Souls, met moderne (en vaak verbluffende) visuals, zwaardere gevechten in vergelijking met zoiets als Elden Ring en meer opzettelijk niveauontwerp dat geen nieuwe spelers zal overweldigen.
Kun je vertellen dat het geïnspireerd is door Dark Souls?
Mortal Shell’s, nou ja, Gimmick is er een die je niet zult zien in een andere indie-zielen die er zijn, en het is een belangrijk onderdeel van wat het uniek maakt-en kan helpen met moeilijkheden, als je het goed speelt.
Je ware vorm in het spel is een kwetsbare, bleke spookachtige figuur die geen enkele hit zal hebben. Je doel is om een schelp te belichamen, achtergelaten door Dead Warriors. Er zijn er vier te vinden (vijf als je de DLC telt), en ze zijn effectief de verschillende klassen van de game.
Ervan uitgaande dat je er meer dan één hebt gevonden, krijg je de kans om te schakelen tussen verschillende playstyles om verschillende uitdagingen aan te gaan, iets dat meestal een re-spec en herbouw van je hele personage in Dark Souls zou vereisen.
Kolossale vijanden? Controleren. Brute gevecht? Controleren.
Dit slimme ontwerp betekent dat je ook kunt sterven en terugkomt. Omdat je een shell controleert, voor het eerst sterft slaat je er gewoon uit. Als je terugkomt, word je beloond met een vulling voor gezondheidszorg. Zie het als Sekiro’s Revive -monteur – hoewel niet zo gul.
Elke shell kan verder worden opgewaardeerd om zijn inherente kwaliteiten te verbeteren, maar u kunt hun zwakke punten niet compenseren. Dit is van het ontwerp, bijna zoals het downloaden van de save van een vriend, spelen met hun personage en het zien van de verschillende keuzes die ze in hun build hebben gemaakt en hoe ze zich allemaal afspelen.
Hoewel je traditioneel moet terugkeren naar een soort vreugdevuur om van schelpen te wisselen, zul je later items vinden waarmee je het meteen kunt doen. Ik hoef niet uit te leggen hoe spelveranderend dat in zware gevechten is.
Zelfs zonder dat, kun je je oude schelp nog steeds ‘planten’ in de arena van een baas, sterven en terugkomen als een andere. Als je dat doet, kun je in je eerdere lichaam kromtrekken, zodat je bijvoorbeeld beter kunt omgaan met een agressieve tweede fase.
Het is humeurig; ben je verrast?
Harding is een andere opmerkelijke monteur in sterfelijke schaal. Geen van de vijf klassen heeft schilden, dus je kunt geen blokken uitvoeren. Maar wat je in plaats daarvan kunt doen, is je lichaam als steen uitharden om een hit te absorberen.
Harding is veel interessanter dan een eenvoudig blok, wat een welkome wending toevoegt aan wat anders een standaard defensief hulpmiddel zou zijn. Als je het goed maakt, kun je een vijandelijke combinatie onderbreken en ze wankelen. Als je het midden in je eigen aanvalsanimatie doet, kun je echter hun hit tanken en ervoor zorgen dat de jouwe landt.
Mortal Shell zit vol met dergelijke slimme ontwerpideeën, wat de andere reden is waarom iemand die geniet van het enorme scala aan werk van Soft zou het ook zeker moeten spelen. Dit is een spel dat (meestal) niet meer bijten dan het kan kauwen. Het richt zich op de kleine details en doet ze recht.
Kijk eens naar al die mooie verlichting.
De wereld herschept de grimmige vibes van donkere zielen; De herfstverlichting draagt de stemming en de NPC’s die je tegenkomt spreken op een toon die je meteen zult herkennen. Natuurlijk, het niveauontwerp is niet van dezelfde kwaliteit, maar ik vond elke omgeving interessant om te verkennen, rond te wikkelen om snelkoppelingen te ontgrendelen en over het algemeen te zien welk vreselijk monster wacht om me om deze of die hoek te verrassen.
Mortal Shell landt vaker dan het mist, en het hoofdverhaal van tien uur te veel te welkom. Download het.